سلام

تولدت مبارک نسای عزیزم!

این تبریک مخصوص دوست عزیزم نساء است که امروز ششم اسفند روز تولدشه.

ما با دوستیمون ثابت کردیم که نه دوری فاصله ها، نه طولانی شدن زمان ندیدن همدیگه، نه اتفاقات جورواجور، نه ... هیچ چیز نمی تونه دوستی ما را حتی ذره ای کم کنه بلکه روز به روز سیم کشی قلب ما بیشتر و بیشتر می شه!!! قلبامون فاصله های دور را پیموده اند و به هم نزدیکند. نزدیک نزدیک.
نساء جونم دوست دارم. خیلی دوست دارم! 6 تا!
اگه می خوای بدونی چقدر دوست دارم دستت را بذار رو نبضت، می بینی که دوستی من تمامی نداره!
امیدوارم 120 سال در پناه امام زمان زنده و پاینده و سربلند باشی.  آرزوی موفقیت روزافزونت را از خداوند دارم.

یک دست پر از ستاره تقدیم به دوست
یک شعر پر از اشاره تقدیــم به دوست
شرمنــده از آنـــم کـــه نــدارم چیـزی
این دل،‌ دل پاره پاره تقدیـم به دوست 

 با سلام به دوستای عزیزم که (علی رغم میل من!!!) آدرس وبلاگم را پیدا کردند و قدم رو چشم من گذاشتند.
من به علت موقعیت اینترنتی که اخیرا پیدا کردم تصمیم گرفتم که اقدام به راه اندازی یک وبلاگ کنم.
ولی به دلیل اینکه خیلی کم هم وقت آزاد داشتم و هر از چندی روش کار می کردم، قصد داشتم هر وقت که وبم کمی راه افتاد و حداقل چند تا مطلب مفید درونش قرار دادم ازشون دعوت کنم که به وبلاگم سر بزنن.
اتفاقی به یکیشون گفتم که وب دارم و لی نمی خوام آدرسش را فعلا بگم. به موقع بهتون معرفیش می کنم...
از آنجا که انسان از هر آنچه منع شود به آن حریص تر می گردد! آمدند وب لاگم را شناسایی کرده و بعضا گلایه کردند که چرا آن را به آنها معرفی نکرده بودم. (نظراتشان در صفحه نظرات درددل2) موجود می باشد.

از این رو تصمیم گرفتم بدینوسیله دلیل معرفی نکردن وبلاگم را همراه با معذرت خواهی فراوان خدمت دوستان عزیزم ابراز دارم.  
امیدوارم حالا که وب تازه راه افتاده و سراپا ایراد من را دیدند تجربیات گرانقدرشان را در اختیار من قرار دهند تا با سرعت بیشتری وبلاگم را به حد قابل عرضی برسانم. مخصوصا که در حال ساختن وبلاگی دیگر برای شرکت در یک مسابقه هستم!! (البته اگه از فردا دست به کار شناسایی آدرس آن یکی نشوند!!!)

با تشکر از همه دوستان عزیزم

سلام! من دوباره اومدم.
یکبار کاملا دوستانه و با ارائه دلیل ازتون تقاضا کردم وقتی تشریف میارید و وبلاگم را بازدید می کنید نظرتون را بدید! (منظورم همون درددل قبلیه!)
ولی انگار دوستانه و دلیل و ... فایده نداره!
خوب آخه عزیزم! مگه 2 کلمه نظر بدی چی میشه؟
خیلی وقتتو  می گیره؟ ‏میترسی من خوشحال بشم؟‏  می ترسی من هم بیام به وبلاگت سر بزنم؟ چی؟ خوب بگو! منتظرم. از خودت دفاع کن!
خدا رو خوش میاد بیای و بری و یه سلام خشک و خالی هم نکنی؟! خوب بگو اینجاش بده اونجاش خوبه.
آخه اگه تو دوست خوب من نظر ندی که من نمی تونم پیشرفت کنم! حالا اینکه بیای یه مقدار از کارهای جالب و قشنگی که خودت بلدی و تو وبلاگت انجام دادی را یادم بدی، هم نخواستم!
دیگه بیا نظرت را کارشناسانه بگو.
نخوام درددل را مثل سریالهایی تلویزیونی 100 قسمتیش کنم ها! با همید درد دل 2 تموم بشه و به قسمتهایی بعدی نرسه.
موفق و پیروز باشی!

سلام
دوست من! عزیز من! حالا که زحمت کشیدی، قدم رو چشم من گذاشتی، زیر پاتو نگاه کردی،‏منو مفتخر کردی و یه سری به وبلاگ من زدی، لطف کن و یه نظری هم بده. آخه این کار چند تا فایده داره:
1- من نقاط ضعف و قوت وبلاگم را می فهمم.
2- دلگرم میشم!!
3- با دوست خوبی مثل شما آشنا می شم.
4- من هم به وبلاگتون سر می زنم.
و ...

دستت درد نکنه که آمدی و الان هم می خوای نظر بدی! 

یا حق