«معاد» از ماده «عود» به معنی برگشتن است، چون روح دوباره به بدن برگردانیده می‌شود. معاد از اول دین مقدس اسلام و اعتقاد به ان واجب است که هر کس دوباره پس از مرگ زنده می‌شودو به جزای عقیده و عملش می‌رسد. مسأله معاد که ابتدایش مرگ و قبر و بعد برزخ و سپس قیامت کبری و پایانش بهشت یا جهنم است، با حواس ظاهری درک نمی شود. هر چند اصل معاد به دلیل عقل ثابت است به تفضیلی که ذکر می‌شود. لیکن محال است کسی به تنهائی درک کند که بعد از مرگ چه خبر است؟ غیر از وحی راه دیگری ندارد، زیرا هر کس در هر عالم و مقامی است ادراکش از حدود آن عالم تجاوز نخواهد کرد، مثلاً طفلی که در عالم رحم است، محال است چگونگی و بزرگی عالم بیرون رحم را بفهمد و محال است بی پایانی فضا و موجودات آن را دریابد.

همچنین کسی که در عالم ملک و اسیر ماده و طبیعت است چگونه می‌شود عالم ملکوت را بفهمد که درباطن عالم ملک است و جایگاهش پس از خلاصی از این عالم می باشد و خلاصه خصوصیات عوالم پس از مرگ نسبت به کسی که در عالم دنیا است غیب است و برای شناختن آن جز تصدیق آنچه را که حضرت آفریدگار خبر داده راهی نیست.

بنابراین اگر کسی بگوید از عقل ما دور است که پس از مرگ فلان طور شود، اصلاً حرفش مورد قبول نیست چون خصوصیات آن ربطی به عقل ندارد وجمیع عقلا پشت به پشت هم بزنند از جزئیات جریانات عالم دیگر خبری نخواهند داشت. چیزی که هست آنچه را که حضرت محمد (ص) فرمودند: ما هم تصدیق می نمائیم، زیرا آن بزرگواران معصوم نزول وحی حضرت آفریدگارند.