در درد دل های قبلی که در بایگانی وبلاگ موجود می باشد دوستانه و با ارائه دلیل ازتون تقاضا کردم وقتی تشریف میارید و وبلاگم را بازدید می کنید نظرتون را بدید! ولی انگار دوستانه و دلیل و ... فایده نداره!
گفتم خدا رو خوش میاد بیای و بری و یه سلام خشک و خالی هم نکنی؟! 

گفتم نذارید درددل را مثل سریالهایی تلویزیونی 100 قسمتیش کنم ها! ولی انگار اصلا شما با زبون خوش نظر نمیدین.

انگار تا 3 نشه بازی نشه! باید مثل بعضی وبلاگ ها مشغول الضمه تون کنم که نظر بدین؟؟؟؟ نذارین بگم هرکی اومد نظر نداد واگذارش می کنم به خدا!!! نذارین بگم..... دیگه خود دانید. تا راه های بدی رو انتخاب نکردم خودتون با زبون خوش نظر بدین.