لحظه ای دور از هیا هو های کاذب در خود بیا ندیشیم. ما همه مسافر این جهانیم! پیش از گفتن، گوش فرا دار. پیش از نگاشتن، اندیشه کن. پیش از خرج کردن، کسب کن. پیش از انتقاد، صبر کن. پیش از دعا، ببخش. پیش از دست کشیدن، سعی کن. در کنکاش خویشتن، حقیقت را کشف کردم. در کنکاش حقیقت، عشق را کشف کردم. در کنکاش عشق، ایمان به خدا را یافتم. و در ایمان، همه چیز را یافتم. در گذر از دریای زندگی،از طوفان و آبهای خروشان نپرهیز.تنها بگذار تا بگذرند. تنها کشتی خود را بران هموراه بیاد داشته باش،دریای آرام هرگز دریانوردی ماهر نمیسازد. مهمترین چیز در هر رقابتی، نه پیروز شدن، بلکه شرکت کردن است. همچنین، مهمترین چیز در زندگی، نه چیرگی، که تلاش است. نکته اساسی نه فتح کردن، که نیک پیکار کردن است. هنگامی که اشتباهی میکنی، مدتها برای نظاره دوباره به آن به گذشته بازنگرد. عبرتی را که از آن گرفته ای به یاد داشته باش، و به پیش رو بنگر. اشتباهات، آموزشهای خِرد هستند، گذشته قابل تغییر نیست. آینده هنوز در اختیار توست  .

مردم آنچه را که گفته ای فراموش خواهند کرد. آنان آنچه را که انجام داده ای به فراموشی خواهند سپرد. اما هرگز از یاد نخواهند برد که باعث شده اید چه احساسی نسبت به خود داشته باشند. امروز شروع کن، با هر کس که به او بر میخوری جوری رفتار کن که گویی، دیگر هرگز فرصت ملاقات ایشان را نخواهی داشت. محبت، مهر و درک و توجه خود را به ایشان نیز تعمیم بده، بدون هیچ چشمداشتی برای قدردانی. زندگی ات هرگز مانند گذشته نخواهد بود. امروز، روزی نوست! بسیاری این روز را درخواهند یافت. بسیاری آن را سرشار خواهند زیست. چرا تو از آنان نباشی؟